-, cuyo examen rebasa ampliamente el ámbito filoló-
gico al que nos hemos limitado.
Josep Vilella - Pere-Enric Barreda
Facultat de Geografia i Història
Universitat de Barcelona
Baldiri Reixac, s/n
08028 Barcelona
Spagna
Apéndice: interpolaciones y añadidos detectados en los cánones atribuidos por la
Hispana a un concilio iliberritano (a partir del texto editado por F. Rodríguez)
I de his qui post baptismum idolis immolauerunt.
[placuit inter eos] qui post fidem baptismi salutaris adulta aetate ad
templum idoli immolaturus105 accesserit et fecerit [quod est crimen
principale, quia est summus sceleris,] placuit nec in finem eum
communionem accipere.
II de sacerdotibus gentilium qui post baptismum immolauerunt.
flamines qui post fidem lauacri et regenerationis sacrificauerunt[, eo
quod geminauerint scelera accedente homicidio uel triplicauerint facinus
cohaerente moechia,] placuit eos nec in finem accipere communionem.
III de eisdem, si idolis munus tantum dederunt.
item flamines qui non immolauerint, sed munus tantum dederint, [eo
quod se a funestis abstinuerint sacrificiis,] placuit in finem eis praestare
communionem, acta tamen legitima paenitentia. [item ipsi si post
paenitentiam fuerint moechati, placuit ulterius his non esse dandam
communionem, ne lusisse de Dominica communione uideantur.]
IIII de eisdem, si catecumini adhuc immolant, quando baptizentur.
item flamines si fuerint catecumini et se a sacrificiis abstinuerint, post
triennii tempora placuit ad baptismum admitti debere.
________
104 Ver n. 72.
105 F. Rodríguez prefiere idolaturus y relega la variante immolaturus al aparato
crítico.